Ortadoğu’da Son Perde: Sıra İran’da

Ortadoğu’da Son Perde: Sıra İran’da

Ortadoğu’da yıllardır süren planların artık son perdesine gelinmiş gibi görünüyor. ABD ve İngiltere’nin başını çektiği Batı bloku, önce Rusya’yı, ardından Çin’i bölgeden uzaklaştırdı. Şimdi ise gözlerini İran’a dikmiş durumdalar. Çünkü onların gözünde İran, hâlâ diz çökmemiş son “sorunlu aktör”.

Ama bu sefer yöntem farklı. Irak’ta olduğu gibi bölgeye doğrudan kara gücü göndermek istemiyorlar. Çünkü oraya asker sokmak demek, hem dünya kamuoyunda tepki çekmek hem de bölge halkının direncini büyütmek demek. Irak’ta bunun bedelini ödediler. Şimdi daha “akıllı” davranıyorlar: Yerel iş birlikçileri devreye sokarak kendi ellerini kirletmeden işlerini halletmek istiyorlar.

Bu noktada PKK'nın Kandil kadrosunun tasfiye süreci hızlandı. Çünkü bu kadro hem Sovyet döneminden kalma Rusya bağlantılarına sahip hem de Çin’le ilişkileri var. Ayrıca Türkiye'nin sınır ötesi operasyonlarında sıkışınca İran'a kaçtıkları ve orada destek buldukları biliniyor. ABD ise artık kendi “PKK versiyonunu” Suriye’nin kuzeyinde kurdu, eğitti, donattı. Bu yeni yapı sayesinde Kandil'e olan ihtiyaç kalmadı. Hatta 2018’de Kandil’in lider kadrosuna ödül bile koyarak mesajını açıkça verdi.

Şimdi ise işler başka bir aşamaya geçti. Batı, İran’ı çevreleyecek yapılar oluşturmaya çalışıyor. Suriye'deki yeni yapıyı İran’a karşı kullanmak istiyor. Hatta bu işe Türkiye ve Azerbaycan'ı da dahil etme çabaları sürüyor.

Öte yandan, Batı bölgeye kendi askerini sokmadan uzaktan kumandayla yönetmek istiyor. Bunun için de iki ülke ön plana çıkıyor: İsrail ve Türkiye. ABD’li bazı yetkililer “Osmanlı Milletler Sistemi”ni övüyor, bazı Türk siyasiler ise “Türk-Kürt-Arap kardeşliği” söylemleriyle sahnede. Türkiye’nin bölgesel liderlik hevesiyle bu role aday olması sağlanmak isteniyor.

Ama bu yarışta İsrail de var. Netanyahu'nun “Osmanlı geri gelmeyecek” sözü aslında bu rekabetin açık bir göstergesi. İsrail, Ortadoğu’nun tek vekil gücü olmayı istiyor ve bu iddiasından kolay kolay vazgeçmeyecek gibi görünüyor.

Peki, ya Türkiye bu rolü kabul eder ve bölge vekilliğini üstlenirse ne olur?

Evet, Türkiye bölgede daha etkin hale gelebilir. Ama bu etkinlik ne kadar bağımsız olur? Asıl soru bu. Oyun kurucu Batı, ipleri elinde tutmaya devam edecekse, biz sadece taşeron oluruz.

Zaten bunun izlerini bugünden görebiliyoruz. Kandil tasfiye ediliyor ama bu kadrolar, DEM Parti aracılığıyla Türkiye siyasetine entegre edilmeye çalışılıyor. Suriye’deki PKK yapısı ise uluslararası alanda meşrulaştırılma yolunda. Bu da Türkiye’nin içinde ve çevresinde dört parçalı bir yapı kurulması anlamına geliyor. Bu plana karşı duran ulus kimliği ise “ümmet” söylemleriyle yavaş yavaş zayıflatılmaya çalışılıyor.

Yani özetle: Bugün “barış” ve “kardeşlik” maskesiyle servis edilen plan, yarının büyük tehlikesi olabilir. Türk gençliğinin bir kez daha Ortadoğu çöllerine gönderileceği bir sürece hazırlık yapılıyor.

Ama artık 100 yıl öncesinden farklı bir Türkiye var. Kemalist devrimlerle büyümüş, ulusal bilinci artmış, sorgulayan ve araştıran bir gençlik var.

Şimdi sormak gerek:

Bu planlar uygulanırken, Kemalist Türk gençliği ne yapacak?